Austin Luke: baby girafje bij Donar

Volledig terug is hij nog niet. “Ik ben er nog niet helemaal. Dat is frustrerend, want ik heb een hoge standaard wanneer het op mijzelf aankomt.  In mijn hele basketbal carrière heb ik sinds ik een kleine jongen was nooit meer een wedstrijd hoeven missen. Maar ik hou mezelf voor dat je er ook niet na zoveel maanden afwezigheid direct op volle kracht weer kan zijn. Daarnaast zal ik het feit dat ik wedstrijden kan spelen nooit meer voor granted nemen.” 

Maar dat hij zijn ritme en lichaam nog niet weer helemaal heeft teruggevonden deed niets af aan zijn rol in en zijn gevoel bij de bekerfinale. “De cupfinale voelde als een droom. Een paar dagen daarvoor liep mijn moeder ineens tijdens de training het veld op. Ze heeft gezondheidsproblemen gehad dus ik had niet gedacht dat ik haar dit seizoen zou kunnen zien. Ik heb toen wel even een traantje gelaten. Zij is altijd mijn biggest support geweest, reed mij naar elk toernooi, was bij elke wedstrijd en haar aanwezigheid bij de bekerfinale gaf mij vleugels.  Dat we wonnen en dat de wedstrijd precies zo werd uitgevoerd als we bedacht hadden dat voelde, zeker na de zware maanden voor het team, geweldig.” 

Austin speelt een belangrijke rol in het team. “Een deel van het succes van het team ligt bij mij. Ik ben een leider op het veld, dat is mijn rol, daarvoor sta ik opgesteld. Ik vind dat niet zwaar, deze rol had ik bij Yoast United ook en het past mij. Het was wel zwaar om met deze rol zo lang niet te kunnen spelen. Maar het team en de coaches bleven mij bij het team betrekken. Ik gaf advies, dacht mee en liet mijzelf horen vanaf de bank. Al deed ik dat misschien wat te intens aangezien ik er een technische fout voor kreeg”, lacht Austin. Deze coachende rol was ook een goede oefening voor later, want Austin Luke gaat het ‘familiebedrijf’ overnemen als het aan hem ligt. Zijn opa was 30 jaar lang basketbalcoach, zijn vader was 30 jaar lang basketbalcoach en als het aan Luke ligt zal hij ook tenminste 30 jaar deze rol vervullen. 

De periode van vijf maanden niet spelen heeft Austin ook iets gebracht. “Ik kwam erachter dat mijn identiteit niet het zijn van een basketbalspeler is. Dat ik ook, wanneer ik geen wedstrijden kan spelen, een persoon kan zijn. Een vriend, een familielid, een teamgenoot. Dat ik dan ook waarde heb, dat ik kan bijdragen. Dat was voor mij heel gezond om te ontdekken, omdat je jezelf niet anders kent dan als basketbalspeler.”  

Dat hij nog steeds een basketballer is, is ook niet vanzelfsprekend. “Ik heb veel geworsteld in mijn professionele carrière. Mijn rookieyear speelde ik in Letland en daar werd ik na drie maanden gecut. Dat deed zeer. Ik heb het seizoen toen afgemaakt in Duitsland en vertrok het seizoen daarna naar Spanje. Ook daar worstelde ik. Ik kreeg te laat een vergunning, dus liep altijd achter op het team en kreeg nauwelijks speeltijd of kansen daar. And then: COVID. Ik heb toen een tijd gedacht dat het voor mij misschien niet was weggelegd, dat het alle struggle niet waard was. Maar toen belde mijn agent en vertelde mij over een Amerikaanse coach in Nederland bij Yoast en ik gaf het nog een laatste kans. En de rest is history.   

Met de play offs voor de deur ligt Austin’s focus op helemaal fit worden en zichzelf en het team verbeteren. Over het volgende seizoen laat hij zichzelf nog niet te veel nadenken. “Ik wil mijzelf eerst nog bewijzen, daarna gaan we verder zien.” Het vertrouwen van Luke in de mogelijkheden van Donar is groot. “Wanneer we allemaal gezond zijn missen we geen wedstrijd, we hebben veel pech gehad dit seizoen.  Als we allemaal fit zijn en de fans hun geweldige energie laten zien en horen zoals in de bekerfinale, dan zijn we niet te stoppen.”

SARAH EUWEMA