Stefan Hendriks: 'We hebben een team van vechters'

Stefan is een 32-jarige geboren en getogen Groninger, die opgroeide in een zeer sportminded familie. Veel verschillende sporten (voetbal, zwemmen, etc.) werden door verschillende familieleden beoefend. Zo kwam Stefan ook in aanraking met basketbal. Hij was eigenlijk meteen verliefd op dit spelletje. Op 12-jarige leeftijd begon hij met spelen bij Celeritas. Eigenlijk veel te laat als je echt wil doorbreken. Het hoge niveau heeft Stefan zelf ook nooit bereikt. ‘Ik was te traag.’ Ook al op heel jonge leeftijd ontdekte hij dat hij het leuk vond om iets met mensen te doen. ‘Op mijn basisschool werd er gewerkt met weektaken. Als die af waren mocht je kiezen wat je dan wilde doen. Ik koos er vaak voor om met de kleuters te gaan voetballen. Daar begon eigenlijk mijn eerste coachervaring.’ 

Bij Celeritas pakte hij het coachingwerk ook al vroeg op en onder begeleiding van Ellis Schouten, the godmother of basketbal in het noorden en hij maakte hij daar bij de jeugd ook snel vorderingen. Daar ontstond ook het idee om van het coachen zijn beroep te maken. Maar als je zoiets wil, moet je ook zorgen dat er een gedegen opleiding aan ten grondslag ligt. Nu was het bekend dat er in Litouwen een universitaire opleiding tot basketbalcoach was. Stefan besloot dan ook om een poging te wagen om daar aan de bak te komen. Maar om dat te kunnen doen, moest er wel eerst een propedeuse gehaald worden. Dat deed hij van 2014 tot 2015 aan de Pabo in Groningen. Daarna kon hij geplaatst worden op de universiteit in Litouwen. Daar koos hij voor een duo-degree van basketbalcoach en leraar lichamelijke opvoeding. ‘Om daar aan de slag te kunnen met jeugd moet je ook een relevante opleiding volgen. Eigenlijk is het heel vreemd dat dit in Nederland niet echt noodzakelijk is. Als je met je kind naar de tandarts gaat, neem je ook een tandarts die bevoegd is om de werkzaamheden uit te voeren. Als je je kind bepaalde bewegingen laat leren, kun je terechtkomen bij een onbevoegd persoon. In het onderwijs is dat wel geregeld, maar bij sportverenigingen niet. Heel vreemd!‘ Tijdens zijn studie heeft Stefan zich met een onderzoek gespecialiseerd in talentherkenning en -ontwikkeling. Daar kan Donar nu mooi gebruik van maken. 

Tijdens zijn studie liep Stefan eerst stage bij een jeugdteam en daarna als assistent bij een mannenteam op het derde niveau in Litouwen. De samenwerking met de hoofdcoach verliep heel goed. ‘Toen de coach werd beoordeeld als Coach of the Year, werd hij weggehaald door een ander team. Ik hoopte dat ik zijn plek mocht innemen. Dat gebeurde en mijn team werd vervolgens beoordeeld als Best Defense Team. Helaas werden we in de play-offs slechts vierde. En toen kwam Donar. Drago belde met de vraag of ik belangstelling had om naar Groningen terug te komen.’

Die kans heeft Stefan met beide handen aangegrepen. Wat is er dan ook mooier om als echte Groninger te mogen werken bij Donar? ‘Elke keer als ik met de auto vanaf de grens richting Stad reed voelde het als thuiskomen. Als je daar dan tussen de landerijen rijdt voelt dat uitzicht heel fijn. In de bergen heb je ook mooie uitzichten, maar dit is hier veel mooier.’ 

Op de vraag wat zijn bijdrage is aan dit Donar blijkt Stefan heel bescheiden te zijn. ‘Dat moet je Andrej maar vragen. Dat is voor mij moeilijk om te beoordelen.’ Wel geeft hij aan dat hij zich veel bezighoudt met video-analyses en analyses van de volgende tegenstander. Hij heeft een goede band met Andrej en de karakters passen goed bij elkaar. ‘Wij versterken elkaar in ons werk.’ Uiteraard is de vraag ook aan Andrej voorgelegd en hij beaamde wat Stefan ook al aangaf. Andrej: ‘Zijn vaardigheden en kennis complementeren de coaching staf.’ 

Stefan kijkt met veel vertrouwen naar het huidige team. ‘Gezien de lastige start van dit seizoen doen we het best goed. Het kost gewoon de nodige tijd om het helemaal goed te krijgen. Als je een mes wilt slijpen doe je dat ook niet met één haal langs de slijpsteen, dat doe je ook meerdere keren. Dat geldt ook voor dit team. Veel oefenen en dingen herhalen. We werken er elke dag hard aan om het voor elkaar te krijgen. En vergeet niet, wij hebben een hongerige groep van allemaal vechters. De prijzen worden pas aan het eind verdeeld.’ 
Voor zichzelf ziet Stefan een ontwikkeling die gericht is op steeds beter worden. ‘Ik probeer elke dag wat bij te leren. En of het nu klein of groot is, belangrijk is dat je wat leert.’ En dat geldt ook voor het team waarvan hij assistent-coach is. 

Pratend met Stefan kom je al snel tot de conclusie dat je te maken hebt met een gedreven coach, die ook nog de nodige kennis van zaken heeft. Hopelijk kan hij samen met Andrej het team naar een hoger niveau tillen, zodat we aan het einde van het seizoen kunnen meedingen naar de prijzen.