DaVonté Lacy: Ik hoop later met mijn kinderen nog lang basketbal te kunnen spelen"

Het leven in Groningen is tot nu toe wel wat anders dan hij van te voren had gedacht. Hij had gehoopt om al het nodige van Groningen te hebben kunnen bekijken, maar eigenlijk is daar nog nauwelijks wat van terecht gekomen en is het eigenlijk saai. Een beetje video’s kijken en soms met collega’s een wandelingetje door de stad maken of naar de supermarkt gaan om inkopen te doen. Hij hoopt dat daar nog verandering in kan komen.

DaVonté is geboren op 11 maart 1993 in Tacoma in de staat Washington, iets ten zuiden van Seattle. Dat is helemaal in het noordwesten van de VS. Na zijn basisschool bleef hij in de buurt hangen, dicht bij zijn vrienden en familie. Hij ging naar Curtis Highschool en naar Washington State College, waar hij naast basketbal Human Development studeerde. Zijn bachelor heeft hij daar ook behaald. Of hij in de toekomst met zijn bachelor echt wat gaat doen is nog de vraag. “Ik wil mensen graag helpen en misschien dat het daar van pas komt. Wat ik ook erg interessant vind is team development. Wellicht dat ik daarmee iets kan doen”.

Zoals in het krantenartikel al was aangegeven, mist DaVonté zijn familie heel erg. Door de lockdown en het vliegverbod voor inkomende mensen uit Amerika in Nederland , is het voor bijvoorbeeld zijn moeder nog onmogelijk gebleken om hem hier te bezoeken. “Overal waar ik speelde kwam mijn moeder me wel bezoeken. Helaas is dat nu nog niet zo ver”. In het gesprek blijkt heel duidelijk het belang van zijn familie voor hemzelf. Die heb je en die houd je. Vrienden komen en gaan, net als collega basketballers, maar familie blijft altijd. Via de video-calls heeft hij wel zo veel mogelijk contact met zijn familie en verloofde. Die laatste is in december een paar weken bij hem op bezoek geweest, net voor alles werd gesloten. Dat was wel heel fijn. Vooral als hij thuiskwam, want dan was zij er voor hem om zijn verhaal te kunnen doen.

Naast basketbal heeft DaVonté ook American football en baseball gespeeld. Daarnaast speelt hij ook nog golf. Samen met Will Moreton is hij vaak op een golfbaan in de regio te zien. Hij vindt het leuk om Will het nodige te leren op het gebied van golf.  “Dat is iets wat ik zeker nog 30 jaar kan spelen. Basketbal zal dan wat in mindere mate mogelijk zijn. Ik hoop in de toekomst, als ik een gezinnetje heb, met mijn kinderen nog lang basketbal te kunnen spelen”.

Tacoma lijkt een broedplaats te zijn van sporttalenten. Verschillende NBA-spelers komen daar vandaan, waaronder Isaiah Thomas (o.a. Boston Celtics en LA Lakers). DaVonté heeft vaak met hem gespeeld. Eigenlijk is het een grote basketbalfamilie in Tacoma. De basketballers zoeken elkaar op om gewoon lekker voor de lol te spelen. Een andere, in Nederland bekende, sporter is de wielrenner Tejay van Garderen (o.a. bij de opleidingsploeg van RABO). Maar die sporter is bij DaVonté niet bekend.

DaVonté heeft in verschillende landen gespeeld. In 2015 begon hij in Oostenrijk, daarna in Duitsland met een onderbreking in Turkije en nu in Nederland. Bijzonderheid is, dat hij in Duitsland o.a. bij Karlsruhe heeft gespeeld onder de coaching van Ivan Rudež. Hij was ook maar wat blij, toen vorig jaar bleek dat Ivan ook de nieuwe coach van Donar was. “Ik had/heb een fantastische band met de coach. Hij is open en eerlijk en we zijn direct naar elkaar. Hij is in staat om mij naar een hoger level te brengen. En met mij ook de andere spelers. Ik heb heel veel respect voor hem”. De aanwezigheid van Ivan was ook een van de belangrijkste redenen om voor Donar te kiezen. Maar ook de kans om op dit niveau te kunnen acteren. Jammer dat het Europees toernooi zo snel was afgelopen.

Nederland vindt hij een heel fijn land om te spelen. De mensen zijn aardig en behulpzaam. Maar Turkije beviel hem eigenlijk het best. Het was er lekker goedkoop en ’the food was amazing’.

Naast basketbal en zijn familie is zijn verloofde heel erg belangrijk voor hem. Dat is ook een van zijn doelen voor de komende jaren. Zijn verloofde zijn vrouw maken om dan samen een gezinnetje te beginnen. Het andere doel voor de komende vijf tot tien jaar is het op een zo hoog mogelijk niveau te kunnen blijven basketballen.

Als laatste wil hij de fans van Donar bedanken voor de steun tot nu toe. Jammer dat er geen publiek bij de wedstrijden kan zijn. “Ik hoop dat nog wel mee te kunnen maken dit jaar. Het was niet het beste jaar tot nu toe, maar blijf in ons geloven. Aan het eind maken we jullie allemaal trots. Straks staan we er als team samen helemaal, het liefst met het kampioenschap. We moeten er nog wel hard voor werken. Rome is ook niet in één dag gebouwd”!

BERT TEN OEVER