Nesta Agasi: "Ik moest me eerst een jaar bewijzen, voordat ik weer op basketbal mocht"

Nesta, geboren en getogen in Utrecht-zuid, kwam in de zomer van 2019 naar Groningen om zich verder te kunnen ontwikkelen in het team onder 21 van Pete Miller. Daarvoor had hij al de nodige ervaringen opgedaan in de basketballerij. Op 9-jarige leeftijd maakte hij zijn debuut bij BC Utrecht. Toen hij 11 jaar was, trok taekwondo toch meer. Maar na twee jaar deze sport te hebben beoefend begon het basketbal toch weer te kriebelen. Zijn moeder stak daar echter in eerste instantie een stokje voor. Nesta moest eerst maar eens een jaar gaan nadenken wat hij nu eigenlijk echt wilde en dat moest hij dan ook maar bewijzen. Na een jaar ‘goed nadenken’, waarbij hij veel op pleintjes had gebald,  mocht hij toch weer op basketbal. Hij ging toen spelen voor BC New Stars in Nieuwegein. Na zijn middelbare school ging Nesta studeren aan het Sportcollege van het ROC in Utrecht. Na één jaar hadden ze in Zwolle bij Landstede toch wat van zijn capaciteiten op basketbalgebied opgemerkt en stapte hij over naar die club. In Zwolle maakte hij zijn studie ook af bij Sport en Bewegen Landstede. Intussen trainde hij daar ook twee keer per week mee met de herenselectie. Zoals gezegd, kwam hij in 2019 naar Donar en dat combineerde hij met de studie Human Resource Management aan de Hanzehogeschool. Na één jaar schotelde Donar hem een contract voor als professioneel speler bij de herenselectie. Dat heeft hij enthousiast aanvaard en nu zit hij volop in ontwikkeling om een zo goed mogelijk presterende speler te worden.

Nesta’s spel kenmerkt zich met name door veel energie in zijn spel te leggen en hij gaat voor elke bal. Hij gaat vol voor de rebounds en hij probeert ook op andere manieren de bal te veroveren. Vanaf de bank zal je hem ook steeds fanatiek zien meeleven met hetgeen er op het veld gebeurt. En als hij de kans krijgt om zijn capaciteiten te tonen in het veld dan doet hij dat ook met heel veel energie.

Nesta woont op kamers in de stad. Samen met twee huisgenoten bewoont hij een driekamerappartement. Als hij niet met basketbal of zijn studie bezig is, zoeken ze elkaar ook wel op om bijvoorbeeld samen te gamen (Mario Cart).

Ook voor zijn studie zit Nesta vol energie. Hij maakt serieus werk van zijn maatschappelijke toekomst. In deze tijd van beperkingen probeert hij zowel in zijn studie als in het basketbal het beste eruit te halen. Wanneer hij met veel inzet zijn studieresultaten ziet verbeteren, stimuleert dit ook zijn inzet op het veld. En dat werkt vice versa. “Ik merk duidelijk progressie in mijn ontwikkeling. Vooral ook op basketbalgebied ga ik met sprongen vooruit”. Als twintigjarige student is hij ook druk bezig om, samen met een paar studiegenoten, een onderneming op te zetten. Hij kan er nog niet veel over zeggen, maar het gaat in de richting van een bedrijfje dat zich bezighoudt met persoonlijke verzorgingsproducten.

Op de vraag wie eigenlijk zijn grote voorbeelden zijn moet hij even nadenken. Hij komt dan uit bij Giannis Antetokounmpo van de Milwaukee Bucks. Maar eigenlijk veel dichter bij huis noemt hij de selectie waarin hij nu zelf participeert. Specifiek noemt hij Juwann James met zijn dynamiek en Thomas Koenis met het zetten van blocks. Hij probeert daar ook zo veel als maar mogelijk is van over te nemen, zodat hijzelf een nog completere speler wordt. Op de trainingen speelt hij ook graag tegen Juwann. “Ik leer daar zo veel van. En ook van Damjan met zijn techniek en zijn tactische inzicht. Die is zo vreselijk goed”.

Voor de komende jaren ziet Nesta zich verder ontwikkelen op het gebied van basketbal, waarbij hij graag een grotere rol wil gaan spelen binnen het team. “En misschien in de toekomst nog een keertje in het buitenland gaan proeven hoe het daar is. En ik wil heel graag mijn bachelor halen. En natuurlijk hoop ik dat onze onderneming ook van de grond komt”.

In de huidige corona-maatschappij is het wel lastig om alles goed te doen, maar eigenlijk valt dat ook nog wel mee. Wat hij vooral mist zijn de directe contacten met zijn medestudenten. “Dan moeten we een opdracht doen, maar door elkaar niet direct te kunnen treffen is dat soms wel wat lastig. En ik mis natuurlijk de ‘knuf’ met de familie”.

Als ik Nesta vraag wat hij nog zou willen aanvullen op het gesprek zegt hij: “Voor volgend jaar moet ik stagelopen. Ik zoek daarvoor een fantastische plek. Als er nu ergens een bedrijf is, dat een goede, hardwerkende HR-student de kans wil geven om zich verder te ontwikkelen op het gebied van human resource, laat die zich dan graag melden. Ik zou het enorm waarderen als ik zo’n kans zou krijgen”.

BERT TEN OEVER