Tim Hoeve: "Mijn oma is misschien wel mijn trouwste fan"

Tim is een echte geboren en getogen Groningse jongen. Na zijn basisschool ging hij één jaar naar het Werkmancollege, om daarna naar het Dalton-college in de stad te gaan. Om toch ook een beroepsopleiding te volgen ging hij naar het Johan Cruyff College, een MBO-school waar hij marketing en communicatie volgde en afrondde. Dat combineerde hij met basketbal bij het RTC-Noord. In die tijd liep hij ook stage op het kantoor van Donar. Mooie combinatie was dat.
Vanaf zijn zesde startte hij met basketballen bij Celeritas-Donar. Daarnaast deed hij ook nog aan wedstrijdzwemmen, maar toen het basketballen steeds beter ging en bleek dat er sprake was van talent, maakte Tim uiteindelijk de keuze om zich helemaal en uitsluitend op basketbal te richten. Via het RTC kwam hij terecht bij de -18 van Donar. 

In 2016 sloot hij aan bij de selectie van Donar. In die tijd heeft hij vooral op de trainingen heel veel geleerd. De manier waarop daar naar wedstrijden werd gekeken was uitermate leerzaam. De analyses van de tegenstanders, de video’s en de persoonlijke plannen van aanpak intrigeerden hem bijzonder. Maar waar al dat trainen toe moet leiden is het spelen van wedstrijden, om daarin ook een substantiële bijdrage te kunnen leveren. Daar mankeerde het bij Donar wel een beetje aan. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij nu ergens anders zijn kunsten mag vertonen. 

Inmiddels is Tim alweer voor het derde seizoen in Leeuwarden neergestreken, waar hij inmiddels ook woont. In eerste instantie was het wel even wennen om als Groninger in Friesland te kunnen aarden. Van oudsher is er die rivaliteit tussen Friezen en Groningers, maar eigenlijk merkt hij daarvan niets in het dagelijks bezig zijn met basketbal. In eerste instantie was hij daar samen met Sjoerd Koopmans, maar nu is hij de enige Groninger daar. Al speelt hij wel samen met Reinder Brandsma, die ook een jaar voor Donar is uitgekomen. 

De jaren bij Donar hebben Tim ook wel degelijk wat opgeleverd. Naast de reeds genoemde onderdelen heeft hij heel veel ervaringen opgedaan, die uiteindelijk onbetaalbaar zijn. Met name de internationale wedstrijden met als hoogtepunt de halve finale voor de Eurocup, zijn van onschatbare waarde geweest. “Waarschijnlijk maak ik maar één keer zoiets mee en daarvan heb ik dus ook met volle teugen genoten”. 

Nu bij Aris is Tim een medebepalende speler geworden. Was het eerder zo dat hij blij mocht zijn met een paar minuten speeltijd, nu is hij zeker de helft van een wedstrijd aanwezig op het veld. En het is ook mooi om te zien dat hij ook van wezenlijke betekenis is. Zoals in de eerste halve-finale wedstrijd van vorige week, toen hij met een driepunter de achterstand tot 2 punten terugbracht. Otten, de coach van Donar, moest toen meteen een time-out aanvragen. Tim is ook blij met het feit dat hij veel mag en kan spelen. “Je doet het tenslotte allemaal om te spelen”.

Hij heeft een aantal coaches gehad, waaraan hij zijn huidige positie te danken heeft. In het begin was het zijn vader, maar daarna Ellis Schouten, waar het eigenlijk allemaal echt begon. Maar ook mannen als Anjo Mekel (“Gaf me heel veel vertrouwen”) en Jan Stalman (-18) hebben veel bijgedragen aan zijn ontwikkeling. En natuurlijk Erik Braal, zoals eerder is aangegeven. Tim is daarvoor ook erg dankbaar.

Achteraf gezien is Tim misschien net een jaar te lang bij Donar blijven spelen, waardoor zijn ontwikkeling een beetje is gestagneerd. “Daar heb ik te weinig kunnen laten zien. Voor je ontwikkeling is het ook goed om zo nu en dan eens flink op je bek te gaan. Maar door de weinige speeltijd lukte dat niet”. 

Afgelopen donderdag keerde Tim voor de eerste keer sinds zijn vertrek hier weer terug in MartiniPlaza. In het eerste jaar bij Aris had hij zijn kruisband gescheurd en vorig jaar zijn ze helemaal niet in Groningen geweest. “Dat voelde best vreemd. Het was ook wel speciaal om in deze grote hal terug te keren, al is dat dan met een ander team. Mooi was het om te horen, dat ik applaus kreeg bij het voorstellen van de teams”.

Op de vraag wie zijn grote voorbeeld is geweest, vindt Tim het een beetje cliché om te zeggen, maar dat is Michael Jordan geweest. “Als kleine jongen keek ik altijd filmpjes van Michael. Zo wilde ik het ook kunnen”. 

Tim is fullprof basketballer. “We trainen twee keer per dag en het is niet te combineren om er dan ook nog wat anders naast te doen. Eigenlijk ben ik alleen maar met basketbal bezig”.
Op de vraag of hij nog zou willen terugkeren naar Donar is Tim wat weifelend. “Ik ben indertijd weggegaan om speelminuten te maken. “Donar is een grote club en als zo’n club bij me komt weiger ik wellicht niet, maar ik wil spelen”.
Tim is nooit bezig met statistieken van een wedstrijd. Eerder was hij vooral bezig om bijvoorbeeld met pick&roll medespelers te helpen vrij te komen, nu is hij ook soms het eindstation voor de driepunter. 

Tim is een echt familiemens. Als hij een dagje vrij is, gaat hij ook zo veel mogelijk bij oma aan de Paterswoldseweg langs. Oma komt zo nu en dan ook met zijn moeder mee naar Leeuwarden om daar een wedstrijd te kunnen zien. “Ze is een van mijn trouwste fans”. 

Ondanks het feit dat Tim weinig speelminuten kreeg, kijkt hij toch met een warm gevoel terug naar zijn Donartijd. “Die uitverkochte wedstrijden in de Eurocup en de play-offs waren heel speciaal. Groningen is nog altijd de basketbalstad van Nederland en met name de eerste twee jaren waren gloriejaren voor mij. Onvergetelijk!”

BERT TEN OEVER