Will Moreton: "We voelen de steun van een hele stad"

Will is geboren op 5 december 1997 in Chicago. Als zoon van zijn vader en moeder en als broertje van zijn twee jaar oudere zus. Op tweejarige leeftijd verhuisde het gezin naar Minneapolis in Minnesota. Een, in de winter, erg koude staat. Voor Will is onze winter dan ook een verademing, want je kan hier nog het nodige buiten doen. Hij heeft niet zo veel met ijshockey. Daarna verhuisde Will naar Boston aan de oostkust van de Verenigde Staten.

Hij ging naar Edina Highschool om daarna zijn college-studie te doen aan Stonehill-college in Massachusetts (omgeving Boston). Daar werd basketbal ook een serieuze zaak naast zijn studie gericht op financiën. Toen Will een jaar of 5/6 was, is hij begonnen met basketbal. Maar eigenlijk pas op highschool en later college werd er echt gespeeld. Zijn zus is steeds een inspirerende figuur geweest in zijn ontwikkeling. Zij leerde hem om op een serieuze manier te studeren en daarnaast zich te ontwikkelen als een complete atleet. Naast basketbal heeft Will o.a. ook baseball en American Football gespeeld. Maar basketbal was wel het spelletje dat bij hem het best tot zijn recht kwam.

Naast zijn zus heeft Will ook veel steun van zijn ouders gehad. Hij kreeg de mogelijkheid om zijn atletisch vermogen tot ontwikkeling te laten komen en zij hebben hem ook altijd gesteund door bij de wedstrijden aan de kant te staan.

Will is van nature erg nieuwsgierig. Hij vindt het leuk zich te verdiepen in zijn omgeving. Zo is hij dit jaar ook druk bezig om te kijken wat de Nederlandse cultuur nu eigenlijk inhoudt. Daardoor ontwikkelt hij zich naast het spelen van basketbal ook in de richting van een kenner van de cultuur om zich heen.

Als je hem vraagt naar zijn grootste successen op basketbalgebied vertelt hij enthousiast over de vier jaar bij de Stonehill Skyhawks. En dan gaat het niet over The Player of the Year (die hij in zijn laatste jaar daar was), maar over het feit dat hij, samen met nog iemand, eigenlijk het ‘ownership of the team’ had. Zij hadden een grote rol in het leiden van het team en om als voorbeeld te dienen een goede atleet te worden.

Iemand die geboren is in Chicago vraag je natuurlijk naar de kennis van de bluesmuziek, die in Chicago diep geworteld is (Muddy Waters, Howlin’ Wolf, etc.). “Ik ben een beetje te jong om daar echt veel over te kunnen zeggen”. Maar hij weet er wel iets van af. Verrassend is, dat Will country music als zijn min of meer favoriete muziekstijl noemt. Daarnaast houdt hij ook van de wat oudere rock, zoals Fleetwood Mac, Van Morrison en The Eagles (al hebben de eerste twee duidelijk hun roots in de blues liggen).

Zijn familie is wel heel erg belangrijk voor Will. In de korte break in december is hij dan ook snel even op en neer naar Amerika geweest voor een familiebezoek. Ook om zijn vriendin Molly te bezoeken. Naast deze mensen mist Will ook heel erg zijn hond.  Verder is vriendschap ook heel belangrijk. Daarnaast denkt Will ook alvast na over de tijd na het basketbal. Wellicht zal er dan iets met financiën om de hoek komen kijken.

In de take-over van Instagram was te zien dat Will ook aan golf doet. Uiteraard niet professioneel, maar het is leuk om te doen. “Het is een mogelijkheid om je hoofd leeg te maken en lekker buiten te zijn. Het is niet fijn om steeds maar binnen in je appartement te zitten”. Hij heeft o.a. de golfbanen in Assen en Glimmen al aangedaan.

In het halve jaar dat Will nu in Groningen verblijft, heeft hij wel al het nodige van de stad en de omgeving gezien, maar door de corona-beperkingen is het minder dan wat anders mogelijk was geweest. “It’s awesome here. This is the first time in Europe and immediately after the landing and on my way to Groningen I saw that it is simular like in the US. A lot of farms and agriculture”.

Will hoopt nog een keer in een vol Martiniplaza te kunnen spelen. Toen zijn agent hem vertelde dat hij naar Donar kon, was dit een van de belangrijkste redenen om toe te happen. Er werd hem verteld, dat in MartiniPlaza het soms een gekkenhuis was tijdens de wedstrijden. Helaas door corona is dat dit seizoen nog niet gebeurd.

De plannen voor Will in de nabije toekomst zijn nog niet helemaal duidelijk. Voor zichzelf wil hij het hoogst haalbare in de sport bereiken. Vooralsnog hoopt hij in een vol MP te kunnen spelen en als dat dit seizoen niet meer kan, dan is hij best bereid om nog een jaartje te blijven.

Hij roemt Ivan als coach, omdat die heel erg op de details coacht. Will heeft dit jaar al veel kleine technische dingen erbij geleerd.

Will heeft nog een mededeling voor de fans van Donar. “We weten dat jullie er zijn. En de afwezigheid voelen we ook. Maar we doen onze stinkende best om een goed resultaat te helen, want we voelen de steun van een hele stad!”

BERT TEN OEVER